Salviastraat
Al zo vroeg als ik me herinner speel ik videogames. Dat begon met de Gameboy Pokémon Red & Blue, en werd vervolgens vele jaren Age of Empires, Runescape, League of Legends, Minecraft, Skyrim, ... teveel om op te sommen. Ik weet dat mijn traject herkenbaar is voor veel mannen, want ik heb het samen met hen afgelegd. Toen ik jong was probeerden mijn ouders mijn hobby te beperken met een keukenklokje. Jammer genoeg vertrouwden ze mij de klok toe terwijl ze televisie keken na een lange werkdag, en draaide ik me strategisch-geloofwaardig extra tijd bij. Zo zat ik daar vele malen langer in het hoekje van de living dan gezond voor me was. Ik had toen lang haar dat de helft van mijn gezicht bedekte. Symbolisch allemaal. Als kind werd ik plots (zo leek het) ongelukkig. Ik geloofde niet dat mijn ouders de mijne waren (het plaatje klopte niet), en ik liep soms in pathetischdramatische episodes weg van huis of sloot me op in de kelder. Ik ontwikkelde slaapproblemen. Ik werd naar een therapeut ...